سیدمسعود هاشمی - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه مالک اشتر، شیراز
محمدمهدی اسلاملو - کارشناس ارشد ، مهندسی مکانیک، دانشگاه مالک اشتر، شیراز

مقاله پیش رو با هدف بررسی میزان کاهش جرم زره های آلومینیومی 7039، سرامیک کاربید سیلیسیومی و کامپوزیتی الیاف آرامیدی (کولار) و شیشه ای نسبت به زره فولادی به ازای یک کارآیی یکسان نوشته شده است. در این مقاله فولاد 4340 به عنوان زره مبنا در نظر گرفته شده است و حداقل ضخامت لازم برای متوقف کردن پرتابه-ی مبنا در زره فولادی و زره هایی از جنس های مختلف با استفاده از نرم افزارهای اجزاء محدود، تخمین زده شده است. برای دقیق بودن مقایسه ی زره ها ضرورت دارد که اندازه ی شبکه بندی زره ها یکسان باشد، در غیر این صورت نتایج مقایسه ی زره ها از خطای زیادی برخوردار می شود. برای رسیدن به یک شبکه بندی مناسب باید اندازه ی اجزاء طوری انتخاب شوند که نتایج تحلیل ها به نتایج تجربی نزدیک باشد. برای انتخاب بهترین شبکه بندی معمولا از روش ثبات (همگرایی) در شبکه بندی یا مقایسه ی نتایج تحلیل ها با نتایج تجربی استفاده می شود. پس از انجام این مرحله، تحلیل-ها برای یافتن حداقل ضخامت مواد مختلف برای متوقف کردن پرتابه ی مبنا انجام می شود. برای یافتن حداقل ضخامت زره از روش سعی و خطا استفاده می شود و ضخامت زره ها آن قدر تغییر داده می شود تا پرتابه از زره عبور نکند. به سرعتی که پرتابه پس از برخورد و نفوذ، در آستانه ی خارج شدن از زره قرار می گیرد، سرعت حد بالستیکی می گویند. هدف از انجام این مقاله یافتن ضخامتی مناسب از زره است که در آن، سرعت 400 m/s، سرعت حد بالستیکی باشد. پس از یافتن ضخامت های مورد نظر برای مواد مختلف، جرم هر زره محاسبه و با زره فولادی مقایسه می شود

کاهش جرم زره به ازای کارآیی یکسان، زره فولادی4340، آلومینیوم 7039، سرامیک کاربید سیلیسیومی، کامپوزیت الیاف آرامیدی (کولار) و شیشه ای