علی کاظمی وکیل آبادی - کارشناسی‬ارشد مهندسی برق قدرت، مدرس دانشگاه فنی‬ و حرفه‬ای مرکز فسا

مساله به مدار آوردن نیروگاه ها، به معنی تعیین وضعیت روشن یا خاموش بودن واحدهای تولید انرژی الکتریکی موجود در یک شبکه قدرت می باشد. یکی از معیارهای مطرح در حل این مساله، به حداقل رساندن هزینه‬های پروسه‬ تامین انرژی الکتریکی برای سیستم قدرت در یک افق زمانی مشخص می‬باشد. همچنین در سال‬های اخیر استفاده از انرژی باد جهت تولید برق مورد توجه فراوان قرار گرفته است؛ اما با افزایش نفوذ نیروگاه‬های بادی در سیستم قدرت، مشکلاتی نیز برای مشارکت این واحدها در تامین بار وجود دارد، که از آن جمله می‬توان به رفتار تصادفی این واحدها اشاره کرد. ماهیت عدم‬قطعیت توان خروجی نیروگاه بادی، باعث شده است که مقدار توان خروجی واقعی و پیش‬بینی شده نیروگاه بادی متفاوت باشند، لذا ممکن است ترکیب واحدهای فعال در برنامه‬ریزی UC، در وقت واقعی با تغییراتی مواجه شوند که سیستم را از نقطه بهینه دور کند. برای رفع این مشکل لازم است نحوه مشارکت نیروگاه‬های بادی در تامین بار از طریق برنامه‬ریزی UC مشخص گردد. ازطرفی حضور سیستم‬های ذخیره‬ساز انرژی در برنامه‬ریزی به مدار آوردن نیروگاه ها، گزینه‬های جدیدی را در طراحی و توسعه این بخش از سیستم قدرت فراهم ساخته است. در این مقاله نحوه مشارکت نیروگاه‬های بادی در تامین بار از طریق برنامه‬ریزی UC مشخص گردیده است. از اینرو جهت جبران ماهیت تناوبی و عدم‬قطعیت توان خروجی نیروگاه بادی، از ذخیره‬سازهای انرژی الکتریکی، استفاده شده است. در واقع، هدف از استفاده ذخیره‬سازهای انرژی در برنامه‬ریزی UC با حضور نیروگاه بادی، استفاده حداکثری از انرژی باد می‬باشد. همچنین جهت کنترل و کاهش آلودگی، ملاحظات زیست‬محیطی در کنار اهداف اقتصادی در توزیع بار بین واحدها، درنظر گرفته شده است. جهت تعیین ظرفیت ذخیره‬ساز انرژی، از شبیه‬سازی مونت‬کارلو ترتیبی، استفاده گردیده و در انتها با انجام آزمایش‬هایی کارایی روش پیشنهادی نشان داده شده‬اند.

در مدار قرار گرفتن نیروگاه ها، سیستم های ذخیره ساز انرژی، نیروگاه بادی