پتانسیلها و زمینههای تولید سوخت سبز در بخش کشاورزی ایران

با جهش سریع و باور نکردنی به سوی صنعتی شدن و به دنبال آن بالا رفتن سطح استاندارد زندگی و شکوفایی ورونق اقتصادی کشورها در یکصد سال اخیر، نیاز به منابع سوختی پایدار، ارزان و پاک بیش از پیش نمایان شدهاست. محدودیتهای منابع سوختهای فسیلی، مشکلات زیستمحیطی ناشی از احتراق اینگونه سوختها و بالا رفتن قیمت حاملهای انرژی از جمله مهمترین عواملی است که جوامع مدرن و صنعتی را با چالشهای بزرگیروبه رو کرده است. به همین دلیل روز به روز استفاده از سوختهای بیشتر مورد توجه قرار میگیرد. در حال حاضر سوختهای زیستی اغلب از گیاهان روغنی، پسماند روغنهای خوراکی و یا چربیهای حیوانی تولید میشوند. اینسوختها از نظر نوع به انواع جامد، مایع و گاز تقسیم شده و خاستگاه آن جنگل، مواد باقی مانده از محصولات کشاورزی و پس ماندهای شهری میباشد. در این میان سوختهای زیستی مایع از جایگاه ویژهای برخوردار بوده وانتظار میرود که بتواند جایگزین سوختهای نفتی گردند. اما نکته قابل توجه این است که استفاده از این سوختها فرصتها و چالشهایی را در روند توسعه اقتصادی و محیطزیست به همراه دارد که بررسی و ارزیابی این اثرات بسیاری ضروری است. این مقاله که به شیوه مروری و استفاده از مطالعات کتابخانهای تدوین شده است، به بیانمفهوم سوخت سبز، انواع سوخت سبز و میزان تولید این سوخت در کشورهای مختلف با توجه به اهمیت نقش ترویج و آموزش در تولید سوخت سبز در ایران پرداخته است و پیشنهادهایی در این کشاورزی زمینه ارایه نموده است.