بررسی ساختار نظام برچسبدهی و ارتقا برچسب انرژی ساختمان براساس الگوی سازمان بینالمللی استاندارد

بحران انرژی و منابع، افزایش گرمایش جهانی، تخریب لایه ازن و گسترش روزافزون آسیبهای زیستمحیطی سبب شدتا کنترل صنایع مصرفکننده و آلاینده و حرکت به سمت استانداردسازی فرآیند تولید، به یک الزام جهانی تبدیلشود.سازمان بینالمللی استاندارد، 1ISO ، یکی از مهمترین مراجع جهانی تعریف و انتشار استاندارد است. باتوجه به جایگاه صنعت ساختمان در مصرف انرژی و تولید آلایندههای محیطی، استانداردهایی در این حوزه توسط سازمان بینالمللیاستاندارد منتشر شدهاست. تدوین الزامات و ارایه راهکارهای تشویقکننده، دو شاخصه اساسی این استانداردها است. سازمان بینالمللی استاندارد با تدوین برچسب انرژی ساختمان، الزامات و مرزبندیهایی را مشخص میکند. دستیابی بهمرزهای مورد پذیرش این استانداردها، نیازمند بکارگیری راهکارهای ارتقا بهرهوری انرژی ساختمان است. در حوزهبرچسبدهی انرژی ساختمان در ایران، میتوان به استانداردهای 14253 و 14254 اشاره نمود که براساس استناد به استانداردهای اتحادیه اروپا و بریتانیا طراحی شده است. این درحالی است که وضعیت منابع، جایگااه بهینهساازی وشاخصههای ارزشیابی در کشورهای اتحادیه اروپا با وضعیت کنونی ایران، قابل مقایسه نیست. از سوی دیگر، تعدیل آییننامههای اتحادیه اروپا، جهانشمول بودن، در نظرگرفتن وضعیت کشورهای درحال توسعه و ارایه چهارچوبی منطقیو قابل اجرا از گام نخست تا دستیابی به وضعیت بهینه، ویژگیهایی از استانداردهای ایزو است که سبب میشود گزینهمناسبتری برای ارجاعدهی در کشورهایی باشد که در آغاز مسیر بهینهسازی مصرف انرژی هستند. در این نگارش با رویکرد مرور منابع، به بررسی استانداردها و روشهای ارایهشده در حوزه برچسبدهی و ارتقا عملکرد انرژی ساختمان توسط سازمان بینالمللی استاندارد پرداخته میشود.

Keywords:

برچسب انرژی , سازمان بینالمللی استاندارد , بهرهوری ساختمان