ردپای اکولوژیک گاز دی اکسید کربن حاصل از سوخت های فسیلی شهر تهران

در سالهای اخیر مشکلاتی مانند افزایش در مصرف انرژی، بالا رفتن سطح گازهای گلخانه ای، آلودگی هوا و به دنبال آن تخریب محیط زیست و از بین بردن منابع طبیعی همچون جنگل زدایی منجر به کاهش ظرفیت زیستی کرهزمین برای برآورده کردن نیازهای بشر شده است. این موضوع یکی از مهمترین دغدغه های جهانی بوده و کماکان خواهد بود. گاز دی اکسید کربن به عنوان عاملی مهم و موثر در گرمایش جهانی و تغییر اقلیم، مسیول 06 درصدگرم شدن کره زمین شناخته شده است. مهمترین منبع انتشار این گاز سوختهای فسیلی چون: بنزین، نفت و گازوییل است که برای تولید انرژی در مناطق شهری به طور اخص استفاده می شود. مصرف بیش از ظرفیت محیطاین سوخت ها به بروز مشکلات زیست محیطی و هزینه های خارجی بی شماری منجر می شود. یکی از موثرترینراه ها برای کاهش میزان گاز دی اکسید کربن اتمسفر، افزایش فضای سبز و جنگل کاری در شهرهاست. در همینراستا ردپای انرژی )کربن( میزان خروجی گازهای عامل تغییرات آب و هوایی به جو را اندازه میگیرد. ردپای انرژی زیر مجموعه ردپای اکولوژیک و به طور اختصاصی تر با تغییرات اقلیمی مرتبط است. هدف از این تحقیق، محاسبه مقدار اراضی جنگلی برای جذب میزان گاز دی اکسید کربن منتشر شده از سوخت های فسیلی در شهر تهران طی سالهای 90 تا 93 با استفاده از روش ردپای اکولوژیک است