تاثیر بیوپرایمینگ و نانواکسید آهن بر آنزیم های جوانه زنی و رشد گیاهچه های نخودفرنگی

به منظور بررسی تاثیر بیوپرایمینگ و نانواکسید آهن بر فعالیت آنزیم ها و شاخص های جوانه زنی نخود فرنگی آزمایشی در سال 1394-1393 در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام به صورت فاکتوریول در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورل اول شامل بیوپرایمینگ (تلقیخ با باکتری آزوسپریلیوم و عدم تلقیح (شاهد) و فاکتور دوم نانواکسید آهن (20، 50، 100 پی پی ام و شاهد) بود. نتایج نشان داد که نانوذره آهن باعث افزایش شاخص های جوانه زنی و آنزیم های جوانه زنی گردید و این افزایش در همه سطوح در تلقیح با باکتری آزوسپریلیوم بیشتر از عدم تلقیح بود، بطوری که بیشترین و کمترین درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و فعالیت آنزیم دهیدروژناز به ترتیب در تیمار تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم x غلظت 100 پی پی ام نانو اکسید آهن و عدم تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم x عدم کاربرد نانو ذره آهن (شاهد) حاصل گردید و بیشترین میزان آنزیم آلفا آمیلاز در تلقیح با باکتری آزوسپیریلیوم و غلظت 20 پی پی ام نانواکسید آهن تولید گردید. فعالیت آنزیمی بیشتر در بذرهای درحال جوانه زنی ممکن است به عنوان محرکی برای جوانه زنی سریع و نیروی ابتدایی جوانه زنی به کار رود و سبب افزایش بهبود جوانه زنی شود. بنابراین به کارگیری پیش تیمار باکتریایی به ویژه تیمار باکتری آزوسپیریلیوم و استفاده از عنصر آهن با فناوری نانو نقش موثری در بهبود صفات مورد ارزیابی داشتند.

Keywords:

آزوسپریلیوم , الفا آمیلاز , نانواکسید آهن , وزن خشک گیاهچه