علیرضا سلطان زاده - گروه تکنولوژی معماری، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
متین علاقمندان - گروه تکنولوژی معماری، دانشکده معماری، دانشگاه بهشتی

به هر میزان که در زمان جلو می رویم ساخت ساختمان های بلند در کشور و به خصوص شهرهای پرجمعیت رو به افزایش می رود. متاسفانه ضوابط و ارزیابی در خصوص ایمنی و پایداری ساختمان ها به خصوص ساختمان های بلند در کشور به درستی تدوین و اعمال نشده اند و تحقیقات بسیار اندکی در خصوص مسایل مرتبط با حریق در ساختمان های بلند صورت گرفته است که با توجه به حضور عده زیادی از شهروندان در ساختمان های بلند چه از جهت اسکان و چه از جهت محل کار نادیده گرفتن این مساله باعث به وجود آمدن فجایع جبران ناپذیری می شود. هدف از این پژوهش یافتن راهکارهای مناسب جهت تخلیه در زمان بحران است که با در نظر گرفتن یک زمان بهینه و همچنین در پی داشتن کمترین آسیب به ساکنان باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد که پژوهش های کمی در این زمینه صورت گرفته است. پرسش تحقیق این است که چگونه وبا چه تمهیداتی می توان در کمترین زمان ممکن تخلیه کامل یک ساختمان بلند را انجام داد از روش تحقیق توصیفی، تحلیلی در این پژوهش استفاده شده است و گردآوری داده ها به صورت اسنادی بوده است. در این مقاله ما به بررسی سناریوهای مختلف تخلیه در یک ساختمان بلند پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بهینه ترین حالت در زمانی اتفاق می افتد که ساختمان بلند در طبقات خود به چندین قسمت تقسیم شده و طبقاتی به عنوان لابی آسمان در نظر گرفته می شود که از همان طبقات به عنوان پناهگاه در شرایط اضطراری برای ساکنان قابل استفاده باشد و افراد از طریق پله های اضطراری خود را به این فضا ها رسانده و با یک استراتژی تخلیه مرحله ای از آن جا با استفاده از آسانسور های تخلیه اضطراری به لابی و در نهایت به خارج از ساختمان منتقل گردند.

ساختمان بلند، تخلیه اضطراری، زمان خروج، فضای امن، لابی آسمان