درآمدی بر مراتب مقیاس در طراحی چهره مطلوب برای بناهای بلند(با نگاهی به کتاب یک نظریه ی معماری از نیکوس ای. سالینگروس)

یکی از معیارهای طراحی ساختمانهای بلند ، طراحی چهره آنان متناسب با ادارک در مقیاس انسانی است که مخاطب بتواند با مراتبی از مقیاس با آنها مواجه شود و با تمهیدات طراحانه از تسلط فرمال آنها بر محیط کاسته شود. لذا ، تحقیق حاضر بر آن است تا از نسبت مراتب مقیاس در طراحی چهره مطلوب برای بناهای بلند از دید مقیاس انسانی سوال کند. اعتبار اجتماعی تحقیق حاضر به میزان احساس تعلق مردم به شهرها به خصوص کلان شهرها با بناهای بلند، باز می گردد. اینکه تا چه اندازه با وجود ساختمانهای بلند ، چالش میان سلطه این نوع ساختمانها بر مردم شهر به شیوه ای مناسب حل شده باشد و شهر را به مرور زمان به فضای محصوری با دیوارهای بلند تبدیل نکند . برای این منظور سعی می شود از آرای صاحب نظری با نام نیکوس ا سالینگروس و کتاب وی در این زمینه با عنوان یک نظریه معماری استفادهشود تا بنیان هایی برای مناسب انتخاب کردن مقیاس ها تبیین شود و روش تحقیق توصیفی تحلیل است . از نتایج تحقیق حاضر تبیین دستاوردهایی برای مراتب مقیاس در چهره بناهای بلند خواهد بود .

Keywords:

چهره بناهای بلند , مقیاس انسانی , مراتب مقیاس , مقیاس بندی , سالینگروس