محمد شکرچی زاده - سرپرست انستیتو مصالح ساختمانی دانشکده فنی دانشگاه تهران
علی دوستی - کارشناس ارشد انستیتو مصالح ساختمانی دانشکده فنی دانشگاه تهران

امروزه با گسترش روزافزون شهرها وصنایع مختلف، میزان آلاینده های معلق در هوا روند روبه افزایشی از خود نشان می دهند. در این میان، دی اکسید کربن به عنوان یکی از این آلاینده های مضر چه در مناطق شهری و چه دریایی نقش به سزایی در تخریب سازه های بتن آرمه بازی می کند. در بیشتر مناطق آب وهوایی در سرتاسر دنیا دی اکسید کربن درحضور رطوبتی معادل با 50 تا 70 درصد، یا به صورت باران های اسیدی به درون حفرات موئینه بتن نفوذ کرده و با هیدروکسید کلسیم و هیدراتهای سیمان واکنش داده وتولید کربنات کلسیم می کند. پدیده کربناتاسیون وتولید کربنات کلسیم به تنهایی آسیبی به بتن نمی رساند بلکه آنچه که منجر می شود تاهمواره ازاین پدیده به عنوان یک عامل مخرب در سازه های بتنی یادشود این است که این پدیده یا منجر به شروع خوردگی می شودو یا موجب تسریع و گسترش خوردگی در میلگردهای فولادی بکاررفته در سازه های بتنی می شود. در این مقاله سعی برآن است تا علاوه بربرسی روند کربناتاسیون نمونه های 3 ساله قرار گرفته در سایت دوام انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران واقع در شهر بندر عباس، به بررسی پارامترهای موثر بر روند کربناتاسیون نیز پرداخته شود.

کربناتاسیون، سازه های بتن آرمه، خلیج فارس، خوردگی آرماتور، DuraPGulf