پدرام دانشی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی نساجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
رامین خواجوی - دانشیار گروه مهندسی پلیمر و شیمی نساجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

پلیمرهای طبیعی به دلیل زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و سمی نبودن قابلیت کاربرد در حوزه هایمختلفی از جمله صنایع پزشکی، داروسازی و تصفیه پساب های صنعتی دارند. با توجه به امکان الکتروریسی اینپلیمرها، پژوهش های بسیاری با محوریت نانو الیاف انجام شده است. نانو الیاف پلیمری به دلیل ویژگی هاییچون ظرافت و نسبت سطح به حجم و تخلخل زیاد، قابلیت تشکیل شبکه سه بعدی و داشتن خواص مکانیکی وزیستی مطلوب دامنه کاربرد گسترده ای دارند. هرچند که الکتروریسی الیاف با مشکلات ویژهای رو به رو است اماپژوهش ها نشان می دهد که تبدیل مواد به مشتقاتی با انحلال پذیری بیشتر، اختلاط آنها با سایر پلیمرها واستفاده از حلال های ویژه روش هایی برای سهولت الکتروریسی آن است. امروزه استفاده از مخلوط پلیمرهایطبیعی و سنتزی در تولید داربست های زیستی به دلیل قابلیت دستیابی به ویژگی های مطلوب، بسیار موردتوجه پژوهشگران قرار گرفته است. با توجه به این در مقاله حاضر به معرفی برخی الیاف طبیعی و مصنوعی ونانوالیاف الکتروریسی شده آن پرداخته و همچنین، به برخی از کاربردهای این نانو الیاف در صنعت پزشکی بهویژه در زمینه داربست های مهندسی بافت اشاره شده است.

نانو الیاف، مهندسی بافت، کاربرد پزشکی