بررسی تأثیر الیاف پلی­پروپیلن بر روی جمع­شدگی ملات خودتراکم

ویژگی بتن خودتراکم که آن را از بتن سنتی متمایز می کند، کارپذیری زیاد در عین پایداری آن در وضعیت تازه است. با این وجود بین بتن خودتراکم و بتن سنتی در وضعیت سخت شده نیز تفاوتهایی وجود دارد. یکی از این تفاوتها این است که بتن خودتراکم به دلیل زیاد بودن مقدار خمیر سیمان و کم بودن میزان سنگدانه جمع شدگی بیشتری دارد. در این مطالعه کنترل جمعشدگی ملات خودتراکم به وسیله الیاف پلی - پروپیلن در حالت عمل آوری در محیط خشک بررسی شده است. برای این منظور از نمودارهای کرنش جمعشدگی 6 ماهه 9 طرح اختلاط که با مقادیر 0 تا 0/7 درصد از الیاف 6 و 12 میلیمتری ساخته شده اند، استفاده شد. بهعلاوه خواص رئولوژی ملات تازه نیز توسط آزمایش اسلامپ کوچک بررسی گردیده و مقاومت فشاری 28 روزه هر طرح نیز اندازه گیری شده است.

Keywords:

بتن خودتراکم , ملات فوق­روان , خواص رئولوژی , جمع­شدگی , الیاف پلی­پروپیلن , عمل­آوری خشک