عصمت سادات عطایی کچویی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
زهرا یوسفی - دکتری مشاوره، استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر افزایش قدردانی و رضایت از زندگی زنان سرپرست خانوار شهرستان فلاورجان انجام شد. این پژوهش آزمایشی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه زنان سرپرست خانوار شهرستان فلاورجان. نمونه این پژوهش شامل 40 زن سرپرست خانوار بود که بر اساس غربالگری اولیه قدردانی و رضایت از زندگی انتخاب شدند و سپس به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقه ای بسته ی آموزشی کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه قدردانی مک کالوف و همکاران (2002) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985). هر دو گروه در دو مرحله پیش آمون و پس آزمون در معرض ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل و کواریانس چندمتغیری) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد قدردانی و رضایت از زندگی به طور معناداری افزایش یافته بودند. طبق یافته های این پژوهش می توان گفت آموزش کیفیت زندگی درمانی برای افزایش قدردانی و رضایت از زندگی زنان سرپرست خانوار موثر است.

قدردانی، رضایت از زندگی، آموزش کیفیت زندگی درمانی