فاطمه ضیایی - گروه روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی واجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مژگان نیکنام - عضو هیات علمی، گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران، ایران

این پژوهش با این هدف ترتیب داده شد تا به بررسی تاثیر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تصویر بدنی وکیفیت زندگی در زنان 30 تا 40 سال پس از عمل جراحی زیبایی بپردازد. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد واجد شرایط مراجعه کننده به کلینیک درمانی و مراقبت های پوستی سپیتا شناسایی شدند از بین آنها تعداد 30 نفر به صورت افراد در دسترس و داوطلب بعد از یکسال از عمل جراحی زیبایی برای اجرای پژوهش انتخاب شدند. سپس 15 زن در گروه کنترل و 15 زن در گروه آزمایش قرار داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی نجابت ( 2006) و پرسشنامه تصویر بدنی (BICI) بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و روش تعقیبی آن تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شدند. یافته ها: بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری دیده شد و در سطح مورد نظر معنادار می باشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان اظهار داشت که درمان مبتنی تعهد و پذیرش بر تصویر بدنی و کیفیت زندگی درزنان 30 تا 40 سال پس از عمل جراحی زیبایی تاثیر گذار می باشد.

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، تصویر بدنی، کیفیت زندگی