زهرا امانت

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی و هوش معنوی براساس سبک های عشق ورزی در بین زوجین شهرستان فیروزآباد بود که تعداد 376 زوج به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شد. ابزار جمع آوری پژوهش سبک های عشق ورزی استنبرگ(1989) و مقیاس رضایت زناشویی انریچ (1997) و هوش معنوی کینگ (2008) بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون بود استفاده گردید .نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک های عشق ورزی و رضایت زناشویی رابطه منفی معنی دار وجود دارد، بین سبک های رزی با هوش معنوی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد، بین سبک های رضایت زناشویی با هوش معنوی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. از بین سبک های عشق ورزی تنها تعهد به طور منفی و معنی دار بیشترین میزان رضایت زناشویی را پیش بینی می کند. سایر ابعاد به سطح معنی دار نرسیده است. از بین سبک های عشق ورزی تنها بعد صمیمیت به طور مثبت و معنی دار بیشترین پیش بینی کننده هوش معنوی می باشد ولی سایر ابعاد به سطح معنی دار نرسیده است.

خانواده، رضایت زناشویی، هوش مصنوعی، سبک های عشق ورزی، صمیمیت