مرتضی جهانگیری گلشواری - دانشکده علوم انسانی، گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
حسین بدیعی - دانشکده علوم انسانی، گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

در این مقاله به بررسی تمرکز مالکیت در شرکتهای پذیرفته شده بورس تهران پرداخته شده است. تمرکزمالکیت عبارت است از چگونگی توزیع سهام بین سهامداران یک شرکت. هر چه تعداد سهامداران کمتر باشد، مالکیت متمرکزتر خواهد بود. در سالهای اخیر تمرکز مالکیت به عنوان یکی از مسایل مهم در ادبیات حاکمیت شرکتی و تاثیر آن بر ابعاد مختلف شرکتها بهویژه هزینه سرمایه در کشورها و اقتصاد در حال رشد و بازارهای جهان مطرح شده است. در کشورهایی که تمرکز سهام در آنها بالا بوده و دارای بازارهای سهام کمتر توسعه یافته هستند، یکی از مسایل اصلی اداره شرکتها، تضاد منافع بین سهامداراناصلی و سهامداران اقلیت است. در مورد تمرکز مالکیت تعاریف متفاوتی وجود دارد. دمستز و لن (1985 ،( تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام در اختیار 5 یا 20 سهامدار بزرگ شرکت و یا شاخص هرفیندال که از طریق توان دوم سهم هر یک از سهامداران محاسبه میشود، تعریف کردند. فاسبرگ (2004 (تمرکز مالکیت را به عنوان درصد سهام نگهداری شده در اختیار سهامداران و بلوک داران بالای 5 درصد تعریف میکند. کلاسنس و همکاران (2002 (بزرگترین سهامداران را به تنهایی به عنوان تمرکز مالکیت میپذیرد. پرووز (1994 (مجموع سهام 5 سهامدار بزرگ را به عنوان تمرکز مالکیت در نظر میگیرند.

بورس، شرکت، اوراق بهادار، سهامدار، تمرکز مالکیت