مهری کسیری - دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران

عکاسی در ایران تنها سه سال پس از از اختراع عکاسی در جهان در سال 1842 آغاز شده است و در دوران سلطنت ناصرالدین شاه 1848-1895 ، در همان سالهای آغازین، موردتوجه شاه جوان قرار گرفت. او باآگاهی از ارزش استنادبخشی عکس، عکاسانی را در دربار به اختیار گرفت که ماموریتشان ثبت تصاویر مورد توجه شاه بود. حاصل تلاشآنان هزاران عکس مستند از ایران و زندگی ایرانیان در قرن نوزدهم می باشد. عکس هایی که گوشه هایی از رفاه وزندگی درباریان، آداب و رسوم مردم و مشاغل وصنایع آن زمان را برما آشکار می سازد، بسیاری از آن عکسهاامروز وجود دارند و عینی ترین سند زندگی ایرانیان در گذشته میباشد تصاویری که غالبا باشرح و توضیحاتی راجعبه موضوع می باشد و اطلاعات کاملتری در اختیار بیننده قرار میدهد. پیشرفت وکاربرد عکاسی ایران در مقایسه با سایرنقاط جهان بر ارزش و جایگاه این هنر دراین کشور ارزش می نهد. در این تحقیق به جنبه های عکاسی مستند درقرن نوزدهم در ایران پرداخته می شود.

عکس، عکاسی مستند، ناصرالدین شاه، قرن نوزدهم