زهرا باوقارزعیمی - گروه روان شناسی عمومی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
فاطمه شیبانی تذرجی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، ایران

در زمینه درمان افسردگی در کودکان، می توان به روشهایی همچون درمانهایی دارویی، روان درمانی فردی وخانوادگی و کاهش یا تخفیف موقعیت های استرس زا اشاره کرد که تاثیر قابل توجهی را در برداشته است. درمان دارویی بیش از همه در کودکانی که به شدت مبتلا هستند و اختلال در اعمال فیزیولوژیک نظیر خواب، وزن، اشتهانشان می دهند، ممکن است موثر واقع گردد. ولیکن متاسفانه مطالعات طرح ریزی شده در مورد آزمایش دارو و درمان افسردگی محدود بوده و استفاده از دارو اکثرا عواض ثانویه به دنبال داشته است. به پدر و مادرها توصیهمی شود که از نظر پزشکی مراقب کودکانی که نشانه هایی از افسردگی را بروز می دهند که تاثیر منفی بر کیفیت زندگی آنان دارد باشند. در تشخیص افسردگی، پزشک سابقه پزشکی کودک را به طور کامل در نظر می گیرد و آزمایش های تکمیلی را انجام می دهد. اگر کودک نشانه های افسردگی از خود بروز دهد، پزشک دستور آزمایشکامل خون می دهد تا احتمال بیماری های دیگری که نشانه های مشابهی دارند منتفی گردد. اگر پزشک مشکوک شود که کودک دچار افسردگی است، او را به یک روان پزشک متخصص کودکان یا سایر متخصصان روان درمانیمعرفی می کند تا تشخیص قطعی افسردگی داده شود. ارزیابی هایی که بدین منظور صورت می گیرد شامل بررسی کامل تاریخچه نشانه ها )زمان شروع، طول مدت و شدت( است. همچنین بررسی می شود که کودک این نشانه ها را قبلا هم داشته است یا نه و اگر چنین بوده، چگونه درمان شده است. برای تشخیص قطعی افسردگی از پرسشنامه ها)مثل پرسشنامه اختلال حالت و وضع روانی( و سایر ابزارهای ارزیابی نیز ممکن است استفاده شود. معمولا پزشک متخصص درباره این که کودک افکاری در مورد مرگ یا خودکشی داشته سوال می کند و همچنین بررسی می کند ک ه آیا اعضای خانواده کودک سابقه بیماری های روانی مانند اختلال حالت و وضع روانی یا سوء مصرف دارو و الکل داشته اند یا نه. همچنین کودک برای سایر اختلالات سلامت روانی که معمولا به همراه افسردگی وجود دارند، مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای مثال، کودکانی که اختلال دو قطبی دارند ممکن استADHDو یا اختلال رفتاری نیز داشته باشند

افسردگی، کودک، بیماری، پزشک، درمان دارویی، خانواده