تاثیر مهارکننده های پروتیینی بذر گیاهی بر فعالیت پروتیاز گوارشی شب پره مینوز گوجه فرنگی Tuta absoluta Meyrick (Lep.: Gelechiidae)

مینوز گوجهفرنگی (Gelechiidae.: Lep (Meyrick absoluta Tuta از مهمترین آفات این محصول در جهان محسوب میشود که در سالهای اخیر به کشور وارد شده است. هدف این مطالعه تعیین اثر عصارههای پروتیینی استخراجی از دانههای 12 گیاه بر فعالیت پروتیاز گوارشی این حشره است. در این مطالعه اسیدیته بهینه فعالیت پروتیازی و تاثیر اسیدیته بر فعالیت مهارکنندگی عصارهها نیز تعیین گردید. این بررسی نشان داد که ترکیبات استخراج شده از دانه گیاهان نخود، کلزا و دو رقم گندم (البرز و افلاک) به ترتیب با 57 ،53 ،51 و 50 %مهارکنندگی اثر چشمگیری بر فعالیت پروتیاز لارو مینوز گوجهفرنگی دارند. همچنین مهارکنندههای استخراج شده از تریتیکاله، رقم سیوند گندم و باقلا به ترتیب با 44 ،43 و 40 %مهارکنندگی نیز توانایی خوبی در مهار پروتیاز مینوز گوجهفرنگی نشان دادند. اما مهارکنندههای داتوره، لوبیا و یولاف وحشی به ترتیب با 26 ،25 و 24 %مهارکنندگی نسبت به سایر مهارکنندهها تاثیر کمتری روی پروتیاز لاروی نشان دادند. این مطالعه همچنین نشان داد که بیشینه فعالیت پروتیازی در آفت مذکور در اسیدیته 10 و دمای 40 درجه سلسیوس صورت میگیرد. از طرفی بیشترین مهارکنندگی حاصله از دانههای نخود، کلزا و دو رقم گندم البرز و افلاک در اسیدیتههای قلیایی انجام شد. با توجه به قلیایی بودن اسیدیته معده آفت، و اینکه بیشترین فعالیت آنزیم نیز در اسیدیته قلیایی است میتوان نتیجه گرفت که این مهارکنندهها قادرند در شرایط طبیعی (vivo In (در مهار پروتیاز آفت موثر واقع شوند هر چند برای تحقق این امر انجام آزمایشهای تکمیلی ضروری خواهد بود.

Keywords:

پروتیاز , عصارههای پروتیینی , مهارکنندگی , مینوز گوجهفرنگی