رضا مهدی - استاد گروه آینده پژوهی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تهران، ایران

در این مطالعه، منظور از کیفیت زندگی تحصیلی ابراز رضایت کلی دانشجویان جامعه هدف از کلیت زندگیدانشگاهی است. بر اساس نظریه تسری این کیفیت و رضایت، تحت تاثیر بخش های مختلف زندگی دانشجویان است. هدفاین پژوهش، مقایسه کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه های صنعتی دولتی مستقر در شهرتهران به روش پیمایش است. جامعه آماری این پژوهش، دانشجویان مقطع کارشناسی هستند که 214 نمونه به صورتتصادفی انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. برای تعیین روایی پرسشنامه ازپرسش های آزمون شده در پژوهش های مشابه و آرای 5 متخصص استفاده شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از شاخصآلفای کرونباخ از طریق پیش آزمون 15 نمونه در حد 0/86 تایید شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS و آزمون های آماری T استفاده شده است. کیفیت زندگی دانشجویان به طور معناداری کمتر از حد متوسط و کیفیت زندگی دانشجویان غیربومی به طور معن اداری بالاتر از کیفیت زندگی دانشجویان بومی ارزیابی شده است. پایین بودن کیفیت زندگی دانشجویان، نشانه ای از ضعف سیاست های گذشته و مسیله کیفیت در آموزش عالی است. دانشجو یکی از ذی نفعان کلیدی نظام آموزش عالی است و پایین بودن کیفیت زندگی تحصیلی او می تواند نقطه آغازی بر انحراف از رسالت، آرمانهاو راهبردهای توسعه آموزش عالی و یادگیری باشد. با استناد به این مطالعه، باید کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان فنی مهندسی به مثابه یک معیار اساسی در تصمیم گیری های آموزش عالی، با ابتکارات خاصی افزایش یابد. در چارچوب مسیلهعمومی کیفیت زندگی دانشگاهی دانشجویان، هر دانشگاه می تواند بر اساس امکانات، ماموریت ها و تدابیر خاص، سطحرضایت دانشجویان و کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان بومی و غیر بومی خود را ارتقا دهد.

آموزش عالی، آموزش مهندسی، کیفیت زندگی تحصیلی، دانشجوی بومی