حسین حقیقت پور - دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق دانشگاه فردوسی مشهد
حسین ناصری مقدم - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948، کرامت انسان به عنوان مبنای مهمی برای تبیین و تدوین حقوق انسان به طور جدی پا به عرصه متون حقوقی و قانونی گذاشت به طوری که امروزه بسیاری از کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران، قوانین اساسی خود را بر مبنای کرامت انسان تدوین می کنند. مقاله حاضر در پی بررسی جایگاه کرامت انسان در فرایند استنباط احکام و حقوق اسلامی است. نگارنده بر آن است که صیانت کرامت انسان به خوبی می تواند به عنوان یکی از مقاصد عام شریعت، در کانون یک قاعده فقهی قرار بگیرد و مستند و محصل برخی از فتاوای فقهی خصوصا در صحنه روابط بین الملل باشد.

کرامت انسان، حقوق بشر، مقاصد شریعت، ھتک حرمت