کمال شیردل - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
شهلا امانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مهرداد یارنیا - دانشیار گروه زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
عزیز جوانشیر - استادگروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

از آنجا که وجود گل جالیز در یک مزرعه ی گوجه فرنگی، تاثیر سوء در تمام مراحل رشد رویشی و زایشی آن و بنابراین خسارت جبران ناپذیری در پی خواهد داشت؛ به منظور کنترل شیمیایی این علف هرز انگلی در زراعت گوجه فرنگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و 12 تیمار در مزرعه ای از توابع شهرستان مهاباد انجام شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- علف کش سولفوسولفورون به مقدار 35 گرم در هکتار در سه سطح (سم پاشی در 40 و 60 روز بعد از نشاءکاری و شاهد بدون سم پاشی). 2- کودهای زیستی بارور-2 و نیتراژین هر کدام در دو سطح (مصرف کود زیستی و عدم مصرف کود زیستی). نتایج نشان داد که اثر اصلی سولفوسولفورون در دو نوبت 40 و 60 روز بعد از نشاءکاری باعث کاهش بترتیب 75 و 57 درصد از تراکم شاخه های گل جالیز در واحد سطح به ازای هر بوته ی گوجه فرنگی و نیز کاهش 60 درصد بیوماس گل جالیز شد. کاربرد سولفوسولفورن به همراه با کود زیستی بارور-2 و نیتراژین به غیر از تیمار دوبار سم پاشی سبب افزایش میانگین ارتفاع بوته ی گوجه فرنگی شد. این در حالی بود که صفات تعداد میوه و عملکرد اقتصادی گوجه فرنگی تنها تحت تاثیر کود زیستی بارور-2 قرار گرفت به طوری که کاربرد کود زیستی بارور-2 تعداد میوه های گوجه فرنگی و نیز عملکرد اقتصادی گوجه فرنگی در واحد سطح را کاهش داد. اما بر قطر میوه ها و میزان گوشتی و آب دار بودن آنها همانند سایر تیمارها تاثیری بر جای نگذاشت.

کنترل شیمیایی، گل جالیز مصری، کود زیستی بارور- 2، کود زیستی نیتزاژین، علف کش سولفوسولفورون