تاثیر نسبت های اختلاط بذر در کشت مخلوط ماشک علوفه ای و جو بر عملکرد آنها در شرایط دیم

کشت مخلوط گرامینه با لگوم به عنوان یکی از روش های افزایش عملکرد محصولات در واحد سطح تلقی می گردد. این تحقیق با هدف تعیین مناسب ترین ترکیب کشت مخلوط ماشک و جو به مدت 3 سال زراعی (1382 لغایت 1385) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارها بصورت درصد ترکیب های مختلف وزنی مخلوط بذور جو (H) و ماشک (V) به صورت زیر تهیه و با فاصله خطوط کشت 20 سانتی متری (نواری) در پاییز کشت گردیدند: (=T1 جو 0 ماشک 100، T2= جو 25 ماشک 75، T3,=جو 50 ماشک 50 ، T4= جو 75 ماشک 25، T5= جو100 ماشک0( نتایج تجزیه واریانس مرکب داده های بهدست آمده در 3 سال، بیانگر تاثیر معنی دار تیمارها بر روی عملکرد علوفه تر و علوفه خشک در زمان آغاز گلدهی و پس از گلدهی ماشک و بر روی عملکرد کاه و کلش و دانه در زمان رسیدگی کامل محصول در سطح احتمال 1% بود. در سه مرحله زمانی مطالعه یعنی زمان آغاز گل دهی (10درصد گل دهی) بیشترین عملکرد علوفه تر به ترتیب با 84/6، 71/6 و 65/6 و عملکرد علوفه خشک به ترتیب با 77/3، 43/3 و 30/3 تن در هکتار مربوط به تیمارهای T3، T5 و T4 و در زمان گل دهی کامل ماشک، بیشترین عملکرد علوفه تر به ترتیب با 84/6، 80/6 و 75/6 و علوفه خشک به ترتیب با 76/3، 42/3 و 30/3 تن در هکتار مربوط به تیمارهای T3، T5 و T4 و در زمان رسیدن کامل بیشترین عملکرد علوفه خشک به ترتیب با 42/3، 56/3 و 28/3 تن در هکتار متعلق به تیمارهای T3، T5 و T4 و عملکرد دانه با 34/2، 18/2 و 96/1 تن در هکتار به ترتیب متعلق به تیمارهای T3، T5 و T4 بوده و کمترین آنها متعلق به تیمار T1 بود. با این حال تیمار T3 با توجه به میزان عملکرد تیمار برتر شناخته شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب داده های 3 ساله، تاثیر تیمارها بر ذخیره رطوبتی خاک در اعماق 10-0، 20-10 و 30-20 سانتی متری در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بوده و بیشترین مقادیر درصد وزنی رطوبت در تیمار T3 مشاهده گردید. مقادیر متوسط درصد رطوبت وزنی T3 در هر یک از سه عمق یاد شده برابر با 39/23، 43/25 و 90/25 بود.

Keywords:

حاصلخیزی خاک , لگوم , گرامینه , زراعت پایدار