تاثیر سامانه های خاکورزی و تنش آبی بر رشد و عملکرد گندم

بطور کلی سامانه های خاک ورزی در جهت بهبود راندمان استفاده از آب و عملکرد دانه و تولید اقتصادی مورد تایید قرار گرفته است. به منظور بررسی تاثیر سامانه های خاکورزی و تنش آبی بر رشد و عملکرد گندم پژوهشی به صورت طرح کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار شامل سه سامانه خاکورزی (رایج، کاهش یافته و بدون خاکورزی) در کرت های اصلی و تنش آبی در مراحل رشد {آبیاری معمولی، قطع آبیاری از مراحل ساقه رفتن به بعد (تنش شدید)، ظهورسنبله (تنش متوسط) و پر شدن دانه (تنش ملایم)} در کرت های فرعی در سال زراعی 91-1390 به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه گندم (91/6 تن در هکتار) در شرایط خاکورزی رایج و آبیاری معمولی به دست آمد که با خاکورزی کاهش یافته و آبیاری معمولی (87/6 تن در هکتار) تفاوت معنی داری نداشت و این در حالی بود که خاکورزی کاهش یافته نسبت به رایج 4/32% آب کمتری مصرف کرد. به طور کلی اعمال تنش آب در مراحل مختلف رشد، عملکرد دانه را به صورت معنی داری کاهش داد، و در مقایسه با آبیاری معمولی با قطع آبیاری از مرحله ساقه رفتن، ظهور سنبله و پرشدن دانه عملکرد دانه به ترتیب به میزان 77/55%، 35/30% و 88/23% کاهش یافتند. بنابراین خاکورزی کاهش یافته نسبت به رایج می تواند با مصرف، آب کمتر عملکردی معادل خاکورزی رایج داشته باشد و همچنین از نظر صرفه جویی در زمان و هزینه، خاکورزی کاهش یافته نسبت به رایج سودمندتر باشد.

Keywords:

خاکورزی کاهشیافته , ساقه رفتن , ظهور سنبله , قطع آبیاری