تعیین ضرایب ژنتیکی برخی ارقام ذرت در ایران برای کاربرد در مدل های شبیه سازی گیاه زراعی

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 424

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JFCR-13-2_013

تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1396

Abstract:

به منظور تعیین ضرایب ژنتیکی برخی رقم های ذرت (Zea mays L.) برای کاربرد در مدل های شبیه سازی گیاه زراعی، آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در سال 1391 به صورت بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمار آزمایش شش رقم ذرت (شامل ارقام T.V.C767 و S.C704 از گروه دیررس، ارقام N.S640 و Maxima از گروه متوسط رس و ارقام Koppany و D.C370 از گروه زودرس) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر رقم در ضرایب وزن خشک تک ساقه، بیشینه تعداد دانه در بلال، زمان دمایی از مرحله ظهور برگ پرچم تا گلدهی، زمان دمایی از مرحله گلدهی تا رسیدگی، فیلوکرون، وزن تک دانه، بیشینه ارتفاع گیاه و کمینه درجه روز رشد برای دوره رشد رویشی معنی دار بود. بیشترین (49/659) و کمترین (02/373) تعداد دانه در بلال به ترتیب مربوط به ارقام S.C704 و D.C370 بود. این ارقام همچنین از نظر ضرایب وزن تک ساقه خشک، فیلوکرون و ارتفاع بوته به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار را به خود اختصاص دادند. در بین ضرایب، کمینه درجه روز رشد برای دوره رشد رویشی و بیشینه تعداد دانه با عملکرد به ترتیب با ضریب 72/0 و 84/0 بیشترین همبستگی را داشتند. نتایج نشان دهنده این بود که ضرایب ژنتیکی محاسبه شده در مدل های مختلف در بین ارقام متفاوت می باشد و به طور کلی ضرایب در دامنه ای که در مدل برای گروه های مختلف رسیدگی تعریف شده است تغییر می کنند.

Keywords:

ارقام ذرت , ضرایب ژنتیکی , مدل های شبیه سازی

Authors

سجاد رحیمی مقدم

دانشجوی دکتری گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

رضا دیهیم فرد

استادیار گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

سعید صوفی زاده

دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان،خرم آباد

جعفر کامبوزیا

دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران