بررسی رابطه بین مالکیت و تصمیم به تغییر حسابرس دربورس اوراق بهادار تهران

در این پژوهش، تاثیر ویژگیهای نوع مالکیت سهامداران عمده، شامل سهامداران عمده برون سازمانی،سهامداران عمده درونسازمانی و برخی متغیرهای کنترلی دیگر؛ ازجمله عوامل کیفی حسابرسی (شامل اندازه حسابرس و اظهارنظر حسابرس) همچنین عوامل شرکتی (شامل ا ندا زه شرکت، اهرم و وضعیتسودآوری) بر نوع تغییر حسابرس در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. در ارتباط با نقش سهامداران بزرگ در تصمیمگیریها و عملکرد شرکتهای سهامی عام ، ادبیات تحقیق دو دیدگاه متضاد را نشان میدهد؛ فرضیه نظارت فعال و فرضیه منافع شخصی. برای این امر، نمونه ای مشتمل بر 226تغییر حسابرس رخداده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال ها ی 1383 الی 1390 انتخاب گردید و فرضیههای پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون حداقل مربعات مورد آزمون قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که یک رابطه مثبت و معنادار بین مالکیت درونسازمانی و تغییر منفی حسابرس (تغییر ازیک موسسه حسابرسی بزرگ به موسسهای کوچک) وجود دارد. بهطور کل، نتایج این تحقیق در حمایت از فرضیه منافع شخصی (فرصتطلبی) برای سهامداران عمده درونسازمانی میباشد؛ درحالیکه شواهدیمبنی بر تایید فرضیه نظارت فعال در خصوص سهامداران عمده برون سازمانی فراهم نگردید. شواهد بهدستآمده، از این عقیده که پدیده تغییر حسابرس در بازار سرمایه ایران بیشتر تحت تاثیر عوامل غیرمال ی میباشد تا متغیرهای حسابداری، پیروی مینماید.

Keywords:

سهامداران عمده برونسازمانی , تمرکز مالکیت , تغییر حسابرس , کیفیت حسابرسی