مهسا صفرنژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، پردیس دانشگاه گیلان، رشت
امیررضا کریمی آذری - استادیار، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت
حمزه غلامعلی زاده - استادیار، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان ، ر ش ت

حفظ هویت در طراحی محیط ساخته شده و تجلی آن در بناهای امروزی از مه مترین اهداف طراحان است. اما فرآیند جهان یشدن امکان هوی تیابی بومی را کاهش داده، موجب بحران هویت و معنا در معماری معاصر شده و پیامدهایی چون عدم تعلق به مکان و کاست یهای روا نشناختی را در پی داشتهاست. در تحقیق حاضر از روش توصیفی و پیمایشی استفاده شد، که به یافتن متغیرهای موثر در ارتقای هویت و افزایش حس تعلق شهروندان پرداخته شد. در ابتدا با مطالعه کتابخان های مولف ههای موثر پژوهش استخراج گردید و به صورت چهارچوب نظری تدوین گردید. جامعه آماری تحقیق شهروندان شهررشت و نمونه مورد تحقیق 407 نفر م یباشد. ابزار جمع آوری اطلاعات میدانی پرسشنامه بسته پاسخ م یباشد که بعد از اعتیاریابی مورد استفاده قرار گرفت. نهایتا با تحلیل پاس خها ب هوسیله نر مافزار اس.پی.اس.اس 4 و استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، واریانس و رگرسیون رابطه بین متغیرهای مستقل ووابسته تحلیل شد. مطابق یافت ههای تحقیق، با ایجاد نفوذپذیری، غنای حسی، توجه به نمای ساختما نها، نمادها و نشان ههای بومی، خوانایی در فرم کالبدی و توجه به زمینه در طراحی، م یتوان موجب ارتقای هویت محیط و افزایش حس تعلق شهروندان گردید.

هویت، معماری، مولفه های ارتقا هویت، حس تعلق به مکان