جلیل مرشدیان - مرکز تحقیقات و توسعه علوم و تکنولوژی مواد پلیمری
مینا جلیلی مقدم - مرکز تحقیقات و توسعه علوم و تکنولوژی مواد پلیمری

در میان ضایعات پلاستیکی، پلی اتیلن سهم مهمی را در کشور ما دارا است که در برخی موارد توسط صنایع داخلی برای تولیداتی با کیفیت نامرغوب و با مورد استفاده قرار می گیرد. در کار حاضر ابتدا شماری از خواص مواد آسیایی حاصل در محصولات پلی اتیلن مستعسل در مقایسه با مواد نو بررسی شده است. سپس تغییرات خواص و مکانیکی این ضایعات در اثر امتزاج با تعدادی از پر کننده ها، پلیمرهای نو و دو نوع ضد اکسنده انتخابی به طور جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از تخریب شدید بین مواد و ضعف قابل ملاحظه خواص مکانیکی و مقاومت گرمای آنها نسبت به مواد نو می باشد که در اثر فراورش مجدد این تخریب شتاب بیشتری می گیرد. خواص مکانیکی با افزایش پرکننده هایی نظیر سیلیس، تالک و میکا از یک طرف و آلیاژ سازی با پلیمرهای چون پلی اتیلن سنگین و لاستیک اتیلن- پروپیلن از طرف دیگر، به طور قابل ملاحظه ای تقویت می شود. با اضافه کردن ضد اکسنده نوع اول پایداری دراز مدت در برابر تخریب به دست آمده و از تضعیف خواص پس از فرایند شکل دهی جلوگیری شده است. در اثر این عمل، زمانی القای اکسایش به بیش از 20 برابر مقدار اولیه افزایش پیدا می کند.خواص مکانیکی ایجاد شده و میزان پایداری به دست آورد در مواردی از مقادیر مشابه به پلیمر نو پیشی می گیرد.

ضایعات پلی اتیلنی، خواص مکانیکی، پرکننده، آلیاژ، ضد اکسنده