بهبود خواص سطحی الاستومر پلی دی متیل سیلوکسان با لیزر: فنی نو برای تهیه پلیمرهای خون سازگار-1

برای بهبود خون سازگاری الاستومر پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS)، سطح این پلیمر در دمای معمولی و در مجاورت هوا بدون استفاده از حساس کننده های نوری در معرض تابش پرتولیزر ضربه ای کربن دیوکسید قرار گرفته و تغییرات شیمیایی سطح اصلاح شده به کمک دستگاه بازتابندگی کلی تضعیف شده زیر قرمز تبدیل فوریه (ATR-FTIR) و تجزیه انرژی تفکیکی پرتو ایکس (EDXA) بررسی شده است. در ضمن، شکل شناسی سطح نمونه ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) مورد مطالعه قرار گرفته و میزان آبزدایی نمونه ها از راه تعیین زاویه تماس قطره های آب با سطح نمونه هایی اصلاح شده اندازه گیری و با نمونه شاهد مقایسه شده است . نتایج نشان می دهد که نسبت اتم اکسیژن به اتم سیلیسیم (O/Si) در زنجیره پلیمر لایه سطحی پس از پرتودهی افزایش قابل توجهی پیدا می کند که نشان دهنده اکسایش شدید در سطح نمونه های تابش دیده است. نتایج طیف های ATR-FTIR نیز در توافق با نتایج مذکور نشان می دهد که سطح نمونه های تابش دیده دارایی گروه های کربنات است که آن را از اکسیژن غنی ساخته است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی وجود شکل شناسی ویژه ای را نشان می دهد. بدین ترتیب که سطح پلیمر اصلاح شده به صورت متخلخل و یکنواخت است. همچنین تغییرات زاویه تماس قطره آب با سطح، ماهیت ابر آبزدایی سطح PDMS را تایید می کند. تجزیه گرمایی مکانیکی - دینامیکی (DMTA) هیچ گونه تغییری را در خواص مکانیکی فیلم PDMS بعد از پرتودهی به وسیله لیزر ضربه ای کربن دیوکسید نشان نمی دهد. با اندازه گیری ضریب اصطکاک معلوم می شود که نمونه های اصلاح شده ضریب اصطکاک بسیار کمتری نسبت به نمونه اصلاح نشده دارند.

Keywords:

لیزر ضربه ای CO2 , اصلاح سطحی , ابر آبزدایی , خون سازگاری , شکل شناسی