نسترن توکلی - استادیاردانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس
سیامک صاحبی - کارشناس ارشدزبان شناسی همگانی واحد علوم و تحقیقات فارس

در میان پسوندهای موجود در زبان فارسی، پسوند ی از قدرتی بی مانند برخورداراست: چه از حیث تنوع گروههای اشتقاقی و چه از لحاظ تعداد مشتقاتی که می سازد. این پسوند، که سابقه آن به ایرانی باستان بازمی گردد، بسیار زایاست و بالاترین بسامد را در میان دیگر وندها دارد. ازهمین رو، جستار حاضر با اتخاذ رویکردی ترازمانی، سابقه حضور وکاربردهای این پسوند در ایرانی باستان و نیز در زبانهای ایرانی میانه غربی را مورد بررسی قرارمی دهد و ضمن تجزیه وتحلیل داده ها، ساختارهای پسوند ی را به سه گروه ساختارهای اسمی، ساختارهای صفتی و ساختارهای قیدی تقسیم می سازد تا از این رهگذر به معرفی کاربردهای گوناگون این پسوند در فارسی نو پرداخته شود. نتیجه این که کاربرد وزایایی پسوند ی در گذر زمان به گونه چشم گیری افزایش پیدا کرده است، به طوری که امروزه در نقش پسوندی توسعه طلب ظاهرشده و در سطوح مختلف به حریم پسوند های دیگر هجوم برده و آنها را به حاشیه رانده است.

وند،پسوند،ترازمانی، زبانهای ایرانی، زبان فارسی