ویژگی های اقلیمی و روستایی در داستان نویسی خراسان
عنوان مقاله: ویژگی های اقلیمی و روستایی در داستان نویسی خراسان
شناسه ملی مقاله: JR_JLSS-43-1_004
منتشر شده در شماره 1 دوره 43 فصل در سال 1389
شناسه ملی مقاله: JR_JLSS-43-1_004
منتشر شده در شماره 1 دوره 43 فصل در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
رحمان مشتاق مهر - دانشیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم آذربایجان
رضا صادقی شهپر - مربی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحدهمدان
خلاصه مقاله:
رحمان مشتاق مهر - دانشیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت معلم آذربایجان
رضا صادقی شهپر - مربی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحدهمدان
اقلیم گرایی در داستان نویسی معاصر ایران به طور جدی از دهه هزار و سیصد و سی شمسی آغاز می شود و در دهه های چهل و پنجاه به اوج خود می رسد. داستان های اقلیمی غالبا بازتاب دهنده ویژگی ها و عناصر مشترکی چون فرهنگ، باورها، آداب و رسوم یک منطقه جغرافیایی اند. با توجه به خاستگاه نویسندگان و ویژگی های اقلیمی بازتابیده در آثارشان، پنج حوزه یا شاخه داستان نویسی اقلیمی شمال، جنوب، غرب(کرمانشاه)، شرق(خراسان) و آذربایجان، در داستان نویسی معاصر ایران قابل تشخیص است. این مقاله پس از دادن تعریفی از داستان اقلیمی و برشمردن ویژگی های آن- که خود مستخرج از داستان های اقلیمی پنج حوزه مذکور و مشترک در میان همه آن هاست به معرفی انتقادی داستان های اقلیمی و روستایی خراسان و برشمردن ویژگی های آن ها با ارایه شواهد و نمونه های متنی، می پردازد.
کلمات کلیدی: اقلیم، داستان، شیوه اقلیمی نویسی، خراسان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/631112/