فرزاد قایمی - استادیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

شاهنامه اسدی حماسه 24 هزار بیتی بزرگی منسوب یا سروده شاعری با کنیه اسدی است که در ادامه خط سیر حماسه ملی در شاهنامه رخ می دهد. مضمون اصلی آن روایت کهن لشکرکشی سلیمان به ایران و تقابل او با رستم و کیخسرو و تکرار الگوی نبرد رستم با فرزندانش به طور ناشناخته است. متن، ساختار اپیزودیک و شخصیت های اصلی متعدد دارد. مضامین ویژه افسانه ها در آن برجسته شده و خاستگاه غالب روایات آن، ادبیات شفاهی است. شواهد تشیع شاعر در متن روشن است. با توجه به سبک ادبی و زبانی، محتوا، روایت اثر و ماده تاریخ موجود در یکی از نسخ، تالیف متن احتمالا در قرن نهم (سال 809 ه. ق.) پایان یافته است. در این جستار، پس از معرفی متن و شناسایی خاستگاه روایات آن در ادبیات شفاهی و بررسی ساختار روایی حماسه، ارزش های زبانی ادبی آن در یک گزارش سبکی- در سه لایه واژگانی، نحوی و بلاغی- ارایه شده است

شاهنامه اسدی، رستم، سلیمان، نقدمتنی، نسخه، ادبیات شفاهی، شاهنامه فردوسی