اسماء حسینی مقدم - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
مریم صالحی نیا - استادیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
محمد جواد مهدوی - استادیارزبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

منظومه های داستانی نظامی از حیث وجود شخصیت های قوی و ماندگار برجستگی قابل توجهی دارند. هدف این پژوهش بررسی شیوه هایی است که نظامی در شخصیت پردازی به کار گرفته است. بدین منظور سه تن از شخصیت های داستانی او (خسرو، بهرام و اسکندر) که در مقام شهریاری نقطه اشتراک دارند، انتخاب شده اند. این پژوهش که به دو روش توصیفی و آماری انجام گرفته، نشان می دهد که نظامی بر خلاف بسیاری از داستان پردازان کلاسیک از روش نمایش غیرمستقیم بیشتر از تعریف مستقیم بهره برده است و روش های مورد استفاده او در پرداخت شخصیت ها با خلق و خوی شخصیت و موضوع داستان رابطه مستقیم دارد. نظامی در کار خود روند رو به پیشرفتی داشته و کامل ترین الگوی شخصیت پردازی را در منظومه شرفنامه نشان داده است.

نظامی ، شخصیت پردازی، خسرو، بهرام، اسکندر