سحر جعفری
علی شاه نظری درچه

بهبود بهره وری در سازمانها تابع و نتیجه اثربخشی مدیریت است که با مدیریت علمی مترادف و برای افزایش بهره وری ضروریست که مدیریت تغییر برقرار گردد . این امر به مفهوم ایجاد انگیزه ، تحرک و ایجاد تغییر می باشد و باید مقیاس و سرعت تغییر را در تمام عناصر سازمان که شامل افراد و ساختار نیروی انسانی ، طرز نگرشها و ارزشها ، مهارتها و آموزش ، فناوری وتجهیزات ، تولیدات و بازار است را طرح ریزی و هماهنگ نماییم . فرآیند بنچمارکینگ نیز نیازمند مقایسه فعالیتها و رویه هایکاری خود با بهترین رویه های موجود است که به تشخیص راههای بهبود در سازمان منجر می شود . بدین ترتیب استانداردها وروشهای جدیدی برای سازمان مشخص شده که موجب ارضای بهتر نیازهای مشتریان از نظر کیفیت ، هزینه ، خدمات و تنوع محصولات خواهد شد . تغییرات مزبور ، طرز نگرش های مثبت و فرهنگ سازمانی را که برای بهبود بهره وری و نیز تغییر فناوریمناسب خواهد بود ، به وجود می آورد . با این رویکرد سازمانها میتوانند در جهت بازآفرینی سیستمی فرآیندهای کسب و کار خود اقدام نمایند . نیاز به ارایه راه حل های نو وتازه برای حل مسایل سازمان ها و افزایش آگاهی عمومی کارکنان از وضعیتعملکرد شرکت ها در مقابل رقبا وکمک به توسعه راهبردهای کلان و بلندمدت سازمان و ایجاد روند توسعه همگن و منظم بین ارکان سازمان و افزایش رضایت شغلی کارکنان با شرکت آنها در رقابتی هدف مدار ، بیش از پیش شرکتها را ملزم به نو شدن مینماید . در این راستا چالشهایی پیش روی شرکتها رخ مینماید که مهمترین آنها در این پژوهش و در شرکتهای پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس مورد بررسی قرار گرفتند . براساس نظرات نخبگان صنعت و تحقیقات کتابخانه ای و میدانی مهمترین عوامل شناسایی و با به پرسش گذاردن این عوامل در جامعه آماری میزان اهمیت و رتبه ی عوامل شناسایی شده و سپس با بررسیو استفاده از تحلیل عاملی تاییدی ، سوالات پرسشنامه ارزیابی شد که نتایج حاکی از آن است که مدل اندازه گیری عوامل از برازش خوبی برخوردار است .

بنچمارکینگ ، منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس ، تحلیل عاملی تاییدی ، تاپسیس , تکنیک دلفی