عاملهای موثر بر امنیت غذایی در ایران با تاکید سرمایه انسانی

امنیت غذایی، به عنوان یکی از اصلی ترین شاخصهای توسعه پایدار برای هر اقتصادی به شمار میرود، و یکی از عوامل موثر بر عرضه نیروی انسانی مولد در هر جامعهای، میباشد. این پژوهش بررسی نقش تحقیق و توسعه و دیگر متغیرهای کنترل بر امنیت غذایی در ایران با استفاده از دادههای فصلی از دوره زمانی سالهای 1368 تا 1393 و با استفاده از الگوی خودرگرسیو با وقفههای توزیعی ) ARDL (پرداخته است. نتایج روابط کوتاهمدت حاکی از معناداری اثر تمامی متغیرهای توضیحی بر شاخص امنیت غذایی است. بهطوریکه، اثر متغیرهای وقفه اول شاخص امنیت غذایی، سرمایه انسانی، بهرهوری نیروی کار،متوسط درجه دما در طول سال، تولیدناخالص داخلی و مخارج تحقیق و توسعه بر شاخص امنیت غذایی مثبت و معنادار ظاهر گردیدهاند، اما اثر متغیر شاخص قیمت بر شاخص امنیت غذایی منفی و معنادار بوده است. همچنین نتایج بلندمدت حاکی-است، در بلندمدت نیز تمامی متغیرها اثر معناداری بر شاخص امنیت غذایی داشته و مقدار ضرایب اثرگذاری تمامی این متغیرها بر شاخص امنیت غذایی در دورهی بلندمدت بزرگتر از آن در دورهی کوتاهمدت بوده است

Keywords:

سرمایه انسانی , امنیت غذایی , الگوی خود رگرسیون با وقفههای توزیعی ARDL