ژورک دارابیان - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی موسسه آموزش عالی مهرالبرز تهران، ایران
الهه شفعتی - دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد تهران شمال، ایران

در ابتدای قرن بیست و یکم، اقتصاد جهانی توسط دو نیروی قوی اداره میشد: فناوری و جهانیشدن و هر دوی آنها تاثیر بهسزایی بر سازمانها، اقتصادها و کشورها داشتند. اساسیترین بستر برای ورود به فرآیند جهانیشدن، ایجاد فضای رقابتی است. با توجه به شرایط جدید جهانی، ایجاد فضای رقابتی در کشور و به تبع آن افزایش قدرت رقابتپذیری اقتصاد ملی، از مهمترین وظایف دولتها، بهویژه در کشورهای در حال توسعه به شمار میرود. هدف این مقاله؛ بررسی وضعیت شاخصهای رکن نوآوری کشور و مقایسه تطبیقی آن با کشورهای منطقه موجود در چشم انداز 1404 کشور است، تا بتوان بر این اساس راهکارهایی ارایه داد و به سمت توسعه اقتصادی و دستیابی به جایگاه اول اقتصادی منطقه، با توجه به سند چشمانداز بیستساله ایران اسلامی حرکت کرد. همچنین، با تمرکز بر رکن نوآوری در میان ارکان رقابتپذیری، و با بهکارگیری دادههای گزارش رقابتپذیری جهانی در سال 2015í2016 و با استفاده از نظر خبرگان، اهمیت هر یک از شاخصهای رکن نوآوری تعیین و سپس با روش ویکور، کشورهای منطقه در چشم انداز 1404 ،بر اساس نوآوری رتبهبندی شدند و برای هر شاخص،بهترین کشور به منظور الگوبرداری مشخص گردید. از آنجایی که گزارش رقابتپذیری، وزن شاخصهای رکن نوآوری را به صورت یکسان در نظر گرفته و به رتبه بندی کشورها پرداخته است، در ادامه با روش ادغامی، رتبه نهایی کشورها مشخص گردید. بر اساس نتایج مقاله، شاخصهای میزان همکاری دانشگاهها و صنعت در فعالیتهای تحقیق و توسعه ، ظرفیت نوآوری و میزان هزینه شرکتها در فعالیتهای تحقیق و توسعه از اهمیت بالا و عملکرد ضعیفی برخوردار هستند و اولویتهای اول کشور، در بهبود شاخصهای رکن نوآوری میباشند. بنابراین، اولویتگذاری سیاستی و اجرایی در حوزههای یادشده، میتواند در کسب مزیت رقابتی کشور، در بین کشورهای منطقهای موجود در چشمانداز 1404 کمک کند.

رقابت پذیری، نوآوری، شاخصهای رقابتپذیری، راهکار