خدیجه سادات حسینی - کارشناس ارشد، دانشگاه شاهد تهران
محمدعلی دوستاری - استادیار دانشگاه، دانشگاه شاهد، تهران
مریم میابی - کارشناس ارشد، دانشگاه شاهد تهران
علیرضا گلزارنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه شاهد تهران

در پژوهش پیش رو، تلاش شده است تا بتوان از دستگاه تلفن همراه در سلامت الکترونیک استفاده نمود. به علت اهمیت حریم خصوصی در سلامت الکترونیک و نیز اهمیت حفاظت و یکپارچگی داده ها، می طلبد که سیستم موجود دارای امنیت بالایی باشد. از طرف دیگر، دستگاه تلفن همراه محدودیت های متعددی دارد، از جمله محدودیت در برقراری امنیت به علت محدودیت های سخت افزاری و نرم افزاری و نیز معماری مختص این سیستم به عنوان یک وسیله در کاربردهای ارتباطاتی. لذا به منظور امن نمودن تلفن همراه از هر جهت، پیشنهادات متعددی در دنیا مطرح و در صنعت نیز پیشرفت هایی حاصل شده است که البته تا تکامل و بلوغ آن ها راه درازی در پیش است. از این رو، در مطالعه حاضر، به منظور بهبود امنیت سلامت همراه، و استفاده ایمن از تلفن هوشمند در بخش پزشکی و نگهداری پرونده های پزشکی، از زیرساخت های محاسباتی قابل اعتماد مانند TPM Mobile، TEE، المان امن و سایر ایده های مطرح شده استفاده گردیده، و راه حل هایی در این زمینه پیشنهاد شده است. بدین گونه، امنیت تلفن هوشمند، به عنوان یک جایگزین برای کارت هوشمند، به منظور نگهداری اطلاعات شناسایی و پزشکی افراد، بهبود می یابد.

سلامت همراه، گوشی هوشمند (Smart Phone)، برنامه کاربردی سلامت (PHR Trusted Application)، محیط اجرای مورد اعتماد (TEE)، ماژول پلت فرم مورد اعتماد (TPM)، ماژول مورد اعتماد موبایل (TPM Mobile)، المان امن (SE)