حسین حکیمی - پژوهشگر، معماری،گروه معماری،تهران،ایران
سجاد یاری فیروزآبادی - پژوهشگر، تیاتر،دانشجوی دکتری دانشگاه لیزبون،پرتغال

کشورهای در حال توسعه به اقتضای توسعه یافتگی در معرض تغییرات شتابناک فرهنگ هستند.شهر مدرن از کنش متقابل میان انواع سوژگان ساخته شده است.هویت های سوژگان کنش گر که توسط ارتباطات در اشکال متفاوت سیستم ها و نظام ها تغییرکرده اند ساختارها و زیرساخت های جدیدی را می طلبند.زیرساخت ها می بایست با این وضعیت متحول شونده همسو باشند.زیرساخت یکی از دلایل ابژکتیو ارتباط شهروندان است، چه در این ارتباط افراد(شهروندان) به هر میزان امکانات در اختیار داشته باشند لذت هیجانی بیشتری از آزادی خواهند داشت. شهر،هم به عنوان پدیده ای ابژکتیو و هم گفتمانی سوبژکتیو در ساختارهای مدرنیزه شده معماری بیشتر نمایان خواهد شد اگر در ساحت سوژگی اش با امکانی برابر در میان انتخاب های آزاد شهروندان قرار داشته باشد.معماری برای زیستن در این عصر پر متغیر چاره ای جز در هم آمیختن با تکنولوژی های برآمده از علوم نوین ندارد؛ پس اگر تکنولوژی معماری یکی از گزینه های انتخابی شهروندان کلانشهرها باشد به اقتضای طبیعت گفتمان ساز، مکانمند بودن و همچنین سرگرم کنندگی، خرده اجتماعات و جایگاه هایی به وجود خواهدآوردکه شهروند را به مثابه ی سوژه کنش گر و شهر را به مثابه ی زیرساخت در وضعیتی پویه مند قرار خواهد داد. رویکرد ما در این مقاله علمی_پژوهشی بوده و تاثیر تکنولوژی_معماری بر توسعه نوین شهری با نگاهی بر نظریات گیورگ زیمل ،و وابستگی شهر به معماری بر آمده از آن مورد پژوهش قرار میگیرد

کنش متقابل، معماری،شهر و توسعه نوین شهری، شهروندی، زیرساخت، تکنولوژی