رعنا موسوی میرک - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
سیمون آیوازیان - استاد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

اهداف توسعه پایدار را معمولا درسه حوزه اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی دسته بندی و تعریف می کنند حوزه اجتماعی شاخص هاییرا مورد توجه قرار می دهد که در ارتباط مستقیم با انسان است و به عنوان تسهیل گر یا بازدارنده فرایند ارتقای کیفیت زندگی در جوامع عملمی کند توسعه پایدار اجتماعی تغییر، رشدیا تکامل سیستم های اجتماعی در جهت افزایش کیفیت زندگی همه اعضای جامعه با در نظرگرفتن استعدادها و ظرفیت جامعه می باشد توسعه اجتماعی اساسا به معنای تقویت سرزندگی جامعه مدنی و افزایش ارزش های اجتماعی وفرهنگی می باشد بنابراین تحقق یک ساخت اجتماعی سالم و پایدار به معنی جستجوی موقعیت هایی است که بتواند اجتماع انسانیموقعیت شخصی و عمومی را ارتقاء بخشد در واقع چنین فضاهایی دارای رسالت برای افزایش سرمایه اجتماعی در بستر تعاملات اجتماعیهستند که می توانند شکل دهنده هویت فردی و اجتماعی نیز باشند بنابراین به وجود آوردن فضای با حس مکانی بالا می توانند به پایدارسازی فرهنگ و تعاملات اجتماعی کمک کنند از این رو همخوانی و ایجاد ارتباط معماری و استفاده کنندگان از محیط می تواند از طریقارتفا کیفیت بر پایدارسازی اجتماعی موثر باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی انجام گرفته و روش گردآوری برپایه جمع آوری اسناد و مدارک در قالب اطلاعات منابع کتابخانه ای کتب، مجلات و مقالات بوده که به بررسی مفهوم توسعه پایدار و پایداریاجتماعی و عوامل موثر بر آن از جمله معماری پرداخته است و در نهایت نشان دادن چارچوبی برای آگاهی طراحان نسبت به چگونگی تاثیرمعماری بر جامعه فراهم آورد بنابراین بر اساس این تحقیق نتایج نشان می دهد معماری به عنوان بستر اتفاق زندگی بشر، همیشه و در همهحال تابع اصول و ضوابط معین و شناخته شدهای است و پیوندی استوار و ناگسستنی با، پایداری الگوهای رفتاری و ارزشهای جامعه دارد.

توسعه پایدار، پایداری اجتماعی ، معماری