ندا کشاورزهدایتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
جمال الدین سهیلی - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

امروزه انعطاف پذیری یکی از مهمترین مباحث طراحی درمعماری به خصوص فضاهای اموزشی به شمارمی اید. متاسفانهدرقرن حاضردرکشورما این مساله مورد بی توجه واقع شده است درحالی که مدارس قرون گذشته ایران ازعناصر انعطافپذیر بیشتری درطراحی بهره می گرفتند.انعطاف پذیری درمعماری،تاثیرات روانشناختی بسیاری دردانش اموزان مدرسهدارد.دراین مقاله با تاکیدبرضرورت استفاده از عناصر انعطاف پذیردرفضاهای اموزشی ،تلاش شده با استفاده ازروشمیدانی، میزان مطلوبیت عناصر انعطاف پذیری جهت افزایش خلاقیت دانش اموزان یک مدرسه ابتدایی مورد بررسی قرارگیرد.هدف پژوهش،بررسی تاثیرگذاری عناصر انعطاف پذیربرمیزان خلاقیت دانش اموزان می باشد. بدین منظور، یک کلاسچهارم ابتدایی پسرانه درشهرقزوین انتخاب وبه کمک پرسشنامه خلاقیت تورنس وایجاد عناصر انعطاف پذیردرداخلکلاس میزان تغییرات خلاقیت دانش اموزان مورد سنجش قرارگرفت.نتیجه نشان می دهد که به کارگیری عناصر انعطافپذیردرمدرسه نه تنها باعث رغبت وعلاقه بیشتردانش اموزان برای حضور درکلاس درس شده، بلکه باعث افزایش خلاقیتانها می شود.

معماری،انعطاف پذیری،خلاقیت،فضاهای اموزشی