تاثیر شکل بالکن بر میزان دریافت انرژی خورشیدی در سمت جنوبی ساختمان ها (مطالعه موردی: شهر تبریز)

هدف از این پژوهش تحلیل عملکرد تراس از نظر جذب انرژی خورشیدی از جداره جنوبی در اول تیر و اول دی در ساعت 12 : 30 ظهر می باشد. بههمین دلیل عملکرد جذب انرژی خورشید در یک اتاق با مساحت، سطح بازشو و با مصالح ثابت در سه مدل مورد بررسی قرار گرفت: 1- مدل بالکن بیرون زده 2- مدل بالکن فرو رفته 3- مدل مبنا بدون بالکن. شهر تبریز از لحاظ اقلیمی، استپی خشک با زمستان بسیار سرد است. پرسش اصلی تحقیق این است که چه نوع بالکنی در شهر تبریز مناسب تر است به طوری که در زمستان بیشترین میزان جذب انرژی خورشیدی و در تابستانکمترین میزان جذب را داشته باشد. روش تحقیق در این پژوهش همبستگی (رابطه ای) است. روش گرد آوری اطلاعات به صورت اسنادی وکتابخانه ای می باشد. نتایج بدست آمده در محاسبات نشان می دهد که در فصل تابستان با توجه به گرمای زیاد و نیاز کمتر به دریافت انرژیگرمایی، بالکن بیرون زده (مدل 1)، از لحاظ بهره گیری از حداقل میزان انرژی خورشیدی، مناسب می باشد. اما با توجه به سرمای شدید در فصلزمستان، نیاز به بهره گیری از بیشترین میزان انرژی گرمایی وجود دارد. با توجه به محاسبات انجام شده، بالکن فرو رفته (مدل 2) بیشترین میزانانرژی تابشی خورشید را در ساعت 12:30 ظهر دریافت می کند و مناسبترین شکل بالکن برای این فصل سال می باشد.

Keywords:

انرژی خورشیدی , زاویه تابش , جهت تابش , بالکن , تبریز