آناهیتا نسیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری وشهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
حافظه پوردهقان - استادیار، گروه معماری، دانشکده معمار و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

سکونت بیانگر پیوندی پر معنا بین انسان و محیط پیرامونش است. این ارتباط دو سویه و مهم با افزا یش برج نشینی درعصر حاضر دچار اختلال شده است. وبا توجه به تاثیرپذیری سلامت روانی ساکنین از محیط مصنوع پیرامونشان، می توانادعا کرد پدیده های سلامت ساکنان و کیفیت فضاهای باز و بسته در ساختمان های مسکونی با یکدیگر مرتبط هستند.هدف این مقاله شناسایی و بررسی این تاثیرات است. که به کمک روش توصیفی- تحلیلی و تحقیقات کتابخانه ای به عملآمده در زمینه برج های مسکونی و اینکه برخی معیارها به صورت مستقیم بر ارتقا کیفیت مسکونی تاثیر می گذارند، انجامشده است. و مطرح می شود که معیارهای موثر در برج های مسکونی (میزان فضای سبز در مجموعه، میزان آلودگی هوا وآلودگی صوتی و غیره)، چه تاثیری بر ارتقا کیفیت سکونت افراد خواهد داشت. همچنین چه راهکارهایی جهت رابطه هرچهبیشتر انسان و محیط طبیعی پیرامونش در برج های مسکونی وجود دارد نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد.هرچه فضای باز سبزتری دراختیار ساکنان برج های مسکونی باشد (بام و تراس های سبز، باغ های موجود در سایت، نماهایسبز موجود در برج ها و...) ارتقاء کیفیت سکونت برای استفاده کنندگان بهبود می یابد این امر موجب افزایش آرامش،سرزندگی، کاهش استرس می شود و حتی در بهبود بیماری های قلبی عروقی و سایر بیماری های ناشی از زندگیشهرنشینی نقش بسزایی دارد که نمی توان آن را نادیده گرفت. و جایگزینی برای فضای سبز در ساختمان ها قایل شد.

مسکن، معماری سبز، طبیعت، سلامت روانی ساکنین