سپیده زمان وزیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
کیانوش ناصرالمعمار - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

گرایش به زندگی ماشینی و حضور گسترده وسایل نقلیه و جدایی گزینی مردم از فضاهای عمومی و همچنین نادیده گرفتن ارزش های اجتماعی، فرهنگی نهفته در فضاهای عمومی موجب شده که برخی از فضاهای عمومی اهمیت و نقش خود را از دست بدهند. در دهه های اخیر تلاش زیادی برای ایجاد فضاهای عمومی جهت شکل گیری پایداری اجتماعی به خصوص در مجموعه های فرهنگی شده است که حضور افراد در این فضاها سبب اجتماع پذیری فضاهای عمومی شده است. افراد جامعه در فضاهای معماری که به منظور برقراری تعامل اخته شده است فرهنگ و روابط خود را زنده نگه می دارند و فضاهای عمومی به عنوان بخشی از فضاهای فرهنگی مردم را به صورت اختیاری و برای انجام فعالیت های فرهنگی و اجتماعی گردهم می آورند. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد و از مطالعات کتابخانه ای نیز بهره گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر مطالعه عوامل موثر بر اجتماع پذیری فضاهای عمومی و بررسی و تحلیل نقش این فضاها در شکل گیری پایداری اجتماعی در مجموعه های فرهنگی می باشد که به بررسی نقش فضاهای عمومی درمدیاتک سندایی پرداخته شده است و در نهایت معیارهایی جهت طراحی فضاهای عمومی اجتماع پذیر استخراج شده است.

فضاهای عمومی، پایداری اجتماعی، مجموعه های فرهنگی، موزه هنرهای معاصر