رضا فرح بخش دقیق - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد طراحی شهری گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

امروزه گسترش فیزیکی شهر و تخریب بی رویه اراضی کشاورزی یکی از مسایل و مشکلات تمدن بشری به ویژه در کشورهای درحال توسعه به شمار می رود. اگرچه توسعه فیزیکی شهرها به جهت ماهیت، فرایندی پویا و گریز ناپذیر است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر در جهات مختلف گسترش یافته و اثرات مثبت و منفی را در پی دارد. اما رشد شتابان، بی ضابطه و ناهمگون فیزیک شهر که اصطلاحا خزش یا پراکنده رویی (اسپراول) نامیده می شود، ضرورت برنامه ریزی صحیح برای حفظ منابع با ارزش زمین و اقتصاد مولد جامعه را آشکار می سازد. خزش شهری از ویژگی های شناخته شده بیشتر شهرهای کشورهای درحال توسعه است که از نظر اجتماعی و اقتصادی چشم اندازی از فقر، اسکان غیررسمی، کاربری غیرقانونی اراضی در حاشیه شهرها، فقدان یا کمبود شدید امکانات زیرساختی و خدمات عمومی را نشان می دهد. داده های تحقیق با استفاده از مطالعه کتابخانه ای اسنادی و همچنین با استفاده از داده های دور کاوی و تصاویر ماهواره ای لندست 7 سال 2001 و لندست 8 سال 2016، استخراج گردید.

خزش شهری، پراکنده رویی، خورندگی