فاطمه السادات سکاکیان

بافت تاریخی شهرها جزیی از سرمایه های ملی و فرهنگی کشور هستند که نه تنها به لحاظ زیباشناختی و تداوم خاطرات جمعی و هویت بخشی شهرهای ما ارزشمند هستند، بلکه محل سکونت و معیشت میلیون ها نفر محسوب می شود. با این حال این بافت ها دارای ویژگی منفی همچون آشفتگی سیما و منظر، عدم دسترسی مناسب، کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری، آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرسودگی کالبدی- سازه ای نیز هستند که منجر به تخلیه جمعیت زیادی از این بافت ها شده است. تحقیق حاضر با هدف شناخت و تحلیل مسایل و مشکلات بافت تاریخی شهر قزوین انجام شده است. موضوع این تحقیق ساماندهی بافت تاریخی پیرامون مجموعه امامزاده حسین (ع) شهر قزوین است. تحقیق بر روش تحلیلی استوار بوده و از شیوه ی کار اسنادی، میدانی و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و روش پیمایشی استفاده شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد به دلیل فقدان برنامه ریزی صحیح و عدم قدرت کافی از پتانسیل های موجود در بافت استفاده نشده است. قابل ذکر است که مردم خود ایران نیز نسبت به این شهرها و بناها اهمیت خاصی قایل هستند. شهر قزوین هم یکی از شهرهای تاریخی کشورمان است که دارای بناها و بافت های تاریخی با ارزشی بوده است. مثال: خیابان سپه، چهل ستون، شهربانی، سرای سعدالسلطنه، امامزاده حسین (ع) و ... . در گذشته در دوران صفویان قزوین به عنوان یکی از پایتخت های اصلی و مهم بوده است که بطن شهر قزوین در آن دوران شکل گرفته است. اما متاسفانه خیلی شناخته شده نیست. هدف از این تحقیق ارج نهان و حفظ ارزش بافت تاریخی محله ی خندقبار پیرامون مجموعه ی تاریخی و مذهبی امامزاده حسین (ع) می باشد. چون همخوانی لازم بین بافت و تک بنای تاریخی وجود ندارد و بافت محله بسیار نامرتب و فرسوده است که با توجه به اهمیت و ارزش بافت باید اصلاح شود و برنامه ریزی و طرح های متناسب با بافت صورت گیرد تا یک بافت تاریخی متناسب با استانداردهای روز بافت تاریخی تبدیل شود تا ارزش آن حفظ شود.

ساماندهی، بافت تاریخی، مجموعه ی امامزاده حسین (ع)، شهر قزوین