ارزیابی و اولویت بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان تاکستان

در فرآیند توسعه پایدار، نقش پایداری اجتماعی در تحقق اهداف توسعه پایدار روستایی بسیار با اهمیت است. ناپایداریاجتماعی در جوامع بشری بخصوص مناطق روستایی در بروز عواملی چون : عدم تعادل های اقتصادی، نابرابری، فقر،بیکاری، بهداشت نامناسب، بزهکاری جوانان روستایی و تبعات آن برای کل جامعه از قبیل سرقت، زورگیری، درگیری،قاچاق و بسیاری مشکلات دیگر تاثیر فراوانی بر این پهنه حساس و حیاتی داشته است. از این رو توجه به مناطق روستاییدر کاهش و رفع این مشکلاتبسیار مهم میباشد. یکی از راههای مقابله با این مشکلات شناسایی و درک شرایط اجتماعیحاکم بر روستاها با استفاده از معیارهای پایداری اجتماعی در این سکونتگاه می باشد. در تحقیق حاضر با توجه به نظرکارشناسان امر روستایی، ابتدا به شناسایی معیارهای پایداری اجتماعی در مناطق روستایی پرداخته شد. سپس این معیارهادر روستاهای بخش مرکزی شهرستان تاکستان با جمعیت بیش از 1000 نفر مورد ارزیابی و اولویت بندی قرار گرفتند.هدف از انجام این پژوهش، اولویت بندی روستاهای مورد مطالعه به منظور برنامه ریزی و تخصیص منابع و زیرساخت هایپایداری اجتماعی در این مناطق می باشد. در این پژوهش، سه معیار آموزش، بهداشت و جمعیت با 13 زیر معیار به منظورارزیابی و اولویت بندی پایداری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. از نظر کارشناسان معیار آموزش به عنوان مهمترین و بااهمیت ترین معیار به منظور ارزیابی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی در اولویت اول قرار دارد. پس از آن دو معیاربهداشت و جمعیت بطور یکسان از نظر میزان اهمیت در مناطق روستایی قرار گرفتند. علاوه بر این نتایج حاصل نشان دادکه روستاهای کم جمعیت در معیارهای پایداری اجتماعی به نسبت روستاهای پرجمعیتتر، دارای اهمیت بیشتری می باشند.

Keywords:

روستا , پایداری اجتماعی , معیارهای پایداری اجتماعی , بخش مرکزی شهرستان تاکستان