حسینعلی آخوندی - مدرس دانشگاه فرهنگیان پردیس رسالت زاهدان
ساره هابیلی - دانشجوی کارشناسی دبیری علوم اجتماعی،دانشگاه فرهنگیان زاهدان
مژده دادخدایی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان زاهدان
زهرا دادخدایی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی عمومی دانشگاه شهید باهنر کرمان

مقاله حاضر به بررسی میزان تحقق اهداف روشهای تدریس فعال و سنتی در بین دانشآموزان از نظر اندیشههای دانشمندان روانشناسی رشد مبتنی بر دیدگاههای رشد دکتر شکوهی، پیاژه و برونر میپردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش، تحلیل اسنادی و کتابخانهای بوده بهمین منظور کلیه منابع و مراجع موجود و مرتبط با آراء و اندیشههای دانشمندان مورد نظر بررسی شده است. هدف از این پژوهش یادآوری و معرفی این دو شیوه تدریس به صورت مختصر و منسجم، بررسی و شرح روشهای تدریس فعال و سنتی، و اینکه کدام یک از روشهای تدریس در بین دانش آموزان کارایی بیشتری دارد، می باشد. نتایج تحقیق از این قرار است که: پیاژه روشهای تدریس فعال را بهترین روش برای شکوفایی شخصیت دانش -آموزان میداند و در این زمینه با انتقاد از مدارس قدیم میگوید: در این مدارس به روابط اجتماعی پایبند نبودند و جز رابطه معلم با یکایک دانش -آموزان، آن هم به عنوان حاکم مطلقی که تمام حقایق فکری و خلاقی را در تصرف دارد، به چیز دیگری اهمیت نمی دادند و به عقیده برونر ، آموزش یک موضوع برای این نیست که در وجود دانشآموز کتابخانهی زندهی کوچکی از ان موضوع درست کنیم، بلکه برای این است که دانشآموز برای خود تفکری منطقی بیابد و موضوعات را مانند یک موزخ بررسی کند و در جریان کسب دانش شرکت داشته باشد.

روشتدریس فعال ، روشتدریس سنتی، ژان پیاژه ، دانشمندان روانشناسی رشد