فاطمه ابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه تهران
محمد جوادی پور - عضو هیات علمی دانشگاه تهران

برنامه درسی ملی هر کشوری تبلوری از اهداف کلان و نهایی مورد نظر برخاسته از فرهنگ و سیاست آن کشور است که انتظار دارد دانش آموزان در جریان آموزش به آنها نایل شوند. در واقع این برنامه درسی نوعی اظهارنامه شامل نوع و نحوه هدایت نسل آینده به سمتآموخته هاست که به طبع آن پیامدهای مورد انتظاری در پس فرآیند تعلیم و تربیت نیز وجود خواهند داشت . آموزش هنر و تربیت زیبایی شناختی در رشد و بروز استعدادها و قابلیتهای شناختی، عاطفی و مهارتی دانشآموزان نقش و تاثیری سازنده دارد. هدف از نوشتار حاضر تبیین نقاط ضعف و مغفول نظام آموزشی نسبت به آموزش هنری و زیبایی شناسی می باشد. روش تحقیق از نوع تحلیلی اسنادی و -کتابخانه ای بوده و نتایج بدست آمده نشان می دهد که تربیت زیبایی شناختی در نظام آموزشی کشور ما از یکسو با موانع و محدودیتهای فکری و نظری و از سوی دیگر با موانع عملی و اجرایی روبروست. نتیجه این نارساییها را میتوان از دو منظر خرد و کلان بررسی کرد.شواهد حاکی از آنند که در مدارس و مراکز آموزشی کشورمان مقوله هنر، از جایگاه و منزلت مناسب خود برخوردار نیست. اما باید توجه داشت که تربیت هنری و زیبایی شناختی یکی از ابزارهای تسهیل فرآیند پر فراز و نشیب آموزش و یادگیری است که در عین اینکهبه تمامی ابعاد انسانی و ماوراء آن توجه کرده و به آن ها معنی می بخشد، خود، مورد غفلت واقع شده و به حاشیه رانده می شود

هنر، تربیت زیبایی شناختی، تعلیم و تربیت