آمایش سرزمین ، برنامه ریزی ، کاربرد و ایجاد تعادل در نظام شهری

در این مقاله ضمن بررسی این ابعاد و سابقه جهانی و بینالمللی مساله مدیریت آمایش سرزمین به سابقه آن در ایران که به دهه 30 شمسی، باز میگردد، پرداخته و مطالعات گروه ستیران را مورد بازبینی و فعالیتهای قبل و بعد از انقلاب اسلامی در این زمینه نیز بررسی شده است. همچنین به مطالعهایاز آثار تافلر اشاره داریم که به آمایش بینالمللی اشاره دارد و مدیریت جهان پیشرو را بررسی کرده است. سپس به فرآیند تهیه آمایش سرزمینی در سه بعد سازماندهی مطالعات، بررسی وضع موجود و قابلیت سنجی و آینده نگری پرداختهایم و گامهای لازم برای هر کدام از آنها را دسته بندی ومورد بحث قرار دادهایم و در پایان مقاله به نتایج آمایش سرزمین و نظام تشکیلاتی تهیه طرح آمایش و نمودارهای آن و سپس جایگاه مدیریت توسعه اجتماعی و آمایش سرزمین پرداختهایم.آمایش سرزمین یک برنامه ملی است. ایران برحسب جغرافیایی، اقلیمی ، خاک و مرزهای آبی و کوههایوسیع شرایط متنوعی را دارا می باشد. استراتژیهای آمایش سرزمین بر اساس اولویتها، نقشها و قابلیتهای هریک از نواحی فعالیتهای مناسبی را برای هر ناحیه مشخص کرده اند. آمایش سرزمین به منظور آموزش عالی زیر مجموعه ای از برنامه ریزی آمایش سرزمین است. هدف اصلی این مقاله، تاکید بر آمایش سرزمین بعنوان راه اصلی ایجاد تعادل در نظام شهری کشور و جلوگیری از بحران های زیست محیطی و تخریب منابع طبیعی است.

Keywords:

برنامه ریزی آمایش زمین , تعادل شهری , محتوای آمایش