عبدالحسن بیننده - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جهرم
نجمه نظری دالینی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
عاطفه منافی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فیروزآباد

اثر ادبی همانند آیینه ای است که باعث تجلی شخصیت درونی نویسنده می گردد. بدینوسیله خواننده به جهان درونی او راه می یابد. شخصیت محوری ترین عنصر داستان در رمان محسوب می شود، چرا که با وجود تخیل نویسنده،روایت زندگی شخصیت هاست که درجامعه رمان رنگ واقعی گرفته است.در حقیقت کار اصلی رمان پرورش شخصیت هاست و شخصیتها به نوعی پایه و اساس یک اثر ادبی محسوب می شوند. منظور از شخصیت در داستان ،افراد داستان هستند که تقریبا همه کاره داستان به شمار می روند. عمل با حضور آنها انجام میگیرد. فضا ، زمان و مکان به خاطر حضور آنها مفهوم مییابد و در حقیقت شخصیت های داستان هستند که داستان را به خواننده معرفی می کنند و درجریان داستان، داستان را به نقطه اوج می رسانند.در این مقاله کوشش شده است به بررسی ابعاد شخصیت های رمان اعم از شخصیت اصلی و شخصیت های فرعی پرداخته شود. شخصیت اصلی در این رمان ریالیستی در ابتدا دچار بی هویتی است که به تدریج در روند داستان به هویت اصلی خود دست می یابد. این بی هویتی باعث از خود گریزی و تشدید رفتارهای ناخوشایند می گردداما در ادامه اعمال،حرکات و رفتارشخصیت هستی خواننده را به حیرت بر می انگیزد .

شخصیت، رمان، هستی، شخصیت پردازی