فرناز گودرزی - دانشجوی دکتری
پریسا حجازی - عضو هیات علمی، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، آزمایشگاه تحقیقاتی بیوتکنولوژی

امروزه مولکولنگاری پلیمری به عنوان یک روش سریع و با انتخاب پذیری بالا برای شناسایی و جداسازی مولکول های زیستی شناختهمی شود. در جداسازی درشت مولکول های زیستی، تشکیل لایه پلیمری بر سطح یک پایه می تواند سایت های پیوندی را به خوبی در دسترسقرار دهد. در این تحقیق، نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن، به عنوان یکی از بهترین حامل ها در فرایند استخراج فاز جامد، پوشش دهیسیلانی و سپس اصلاح سطحی وینیلی شدند و برای جداسازی انسولین مورد استفاده قرار گرفتند. بررسی تاثیر نسبت مولی مونومرهایعاملی در سنتز لایه پلیمری بر سطح این نانوذرات نشان داد که به کارگیری بیش از یک نوع مونومر عاملی و همچنین توجه به ساختمانبیومولکول در مرحله انتخاب نوع و غلظت مونومرهای عاملی می تواند بر عملکرد سامانه مولکول نگاری تاثیرگذار باشد. از مول کولنگاریانجام شده در بهترین شرایط، فاکتور نگارش 2 / 2 حاصل شد.

انسولین، پلیمر مولکول نگاری شده، مونومرهای عاملی، نانوذرات مغناطیسی